Η αντιμετώπιση της παχυσαρκίας βασίζεται σε τρείς βασικές μεθόδους, οι οποίες απαραίτητα εφαρμόζονται σε κάθε προσπάθεια απώλειας βάρους έστω και αν εμπλακούν επιπλέον ενέργειες προς τον σκοπό αυτό και σε δύο περαιτέρω μεθόδους, οι οποίες εφαρμόζονται στις πολύ βαριές περιπτώσεις παχυσαρκίας.
Οι τρείς βασικές μέθοδοι είναι:
1. Δίαιτα
2. Άσκηση
3. Αλλαγές στις διατροφικές και άλλες συνήθειες του ατόμου
Οι άλλες δύο μέθοδοι είναι:
4. Φαρμακευτική θεραπεία
5. Χειρουργικές επεμβάσεις
Η μορφή θεραπείας που θα ακολουθήσει ο κάθε άνθρωπος με περίσσια σωματικού βάρους εξαρτάται από τον υπολογισμό πολλών παραγόντων όπως είναι ο βαθμός παχυσαρκίας, οι ενδεχόμενοι συνυπάρχοντες παράγοντες κινδύνου, οι ενδεχόμενοι κίνδυνοι από την θεραπεία, οι πιθανές αιτίες που προκάλεσαν την περίσσια βάρους και αρκετοί άλλοι λόγοι.
Η θεραπεία που θα ακολουθήσει ο κάθε υπέρβαρος άνθρωπος είναι αποτέλεσμα κοινής αποφάσεως του ιατρού και του εμπλεκομένου ατόμου εφ’ όσον ο ασθενής ενημερωθεί από τον ιατρό του εις βάθος για τις ενέργειες στις οποίες πρόκειται να προβεί, δεδομένου ότι όλοι οι τρόποι αδυνατίσματος περιέχουν και κάποιο βαθμό επικινδυνότητας για την υγεία του ατόμου. Οι τρείς πρώτες μέθοδοι εμπεριέχουν από ελάχιστο έως καθόλου κίνδυνο, με την προϋπόθεση, βεβαίως, ότι θα ακολουθήσει ο ασθενής, με πλήρη πιστότητα, τις ιατρικές οδηγίες που θα του δοθούν και θα του δίνονται κατά την διάρκεια της θεραπείας του. Τους τρόπους αυτούς ο άνθρωπος τους εφαρμόζει καθ’ ολοκληρία μόνος του χωρίς να μεσολαβεί άλλος παράγοντας εκτός από την καθοδήγηση του ιατρού του.
Αντίθετα οι άλλες δύο μέθοδοι απισχνάσεως, φαρμακευτική αγωγή ή/και χειρουργική επέμβαση, εμπεριέχουν πολλούς κινδύνους και πρέπει να αποφασίζονται μετά από εμπεριστατωμένη μελέτη του ασθενούς και των ιατρών του. Οι τρείς βασικοί τρόποι θεραπείας εφαρμόζονται σε κάθε περίπτωση έστω και αν αποφασιστεί η επί πλέον θεραπεία με φάρμακα ή εγχείρηση. Αυτοί είναι οι λόγοι που βασικά πρέπει να διαχωρίζονται οι μέθοδοι αυτές σε “τρεις συν δύο”.
ΤΑ ΔΥΟ ΒΑΣΙΚΑ ΕΜΠΟΔΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑΣ
Κάθε άνθρωπος που έχει ως σκοπό να αδυνατίσει, θα «εύρει εμπρός του» δύο βασικά εμπόδια:
1ο. Το αδυνάτισμά του, το οποίο στις περισσότερες περιπτώσεις είναι βασισμένο σε μη ρεαλιστικές βάσεις.
2ο. Η διατήρηση του αποτελέσματος μακροχρόνια, όπου, στατιστικά, αυτό το εμπόδιο είναι δυσκολότερο του πρώτου.
Η παρουσία των δύο αυτών εμποδίων είναι ουσιαστικά το ίδιο ‘φυσικό φαινόμενο’ εκφρασμένο με δύο διαφορετικούς τρόπους. Το ‘φαινόμενο’ αυτό είναι, βασικά, ‘ομοιοστασιακοί’ μηχανισμοί του ανθρώπινου οργανισμού οι οποίοι έχουν αναπτυχθεί ανταποκρινόμενοι σε διάφορους παράγοντες όπως είναι κατασκευαστικοί-ανατομικοί, γενετικοί, βιοχημικοί, ψυχοσωματικοί και λοιποί άλλοι μηχανισμοί οι οποίοι έχουν εδραιωθεί στο βαθύ παρελθόν στο οργανισμό του υπέρβαρου ατόμου.
Άρα, ουσιαστικά η επιθυμία αδυνατίσματος του ανθρώπου έρχεται σε κατευθείαν αντιπαλότητα με τα μέχρι σήμερα συμβαίνοντα στον οργανισμό του. Δηλαδή, το σώμα π.χ. έχει ‘καταγράψει’ τον αριθμό των απαιτούμενων θερμίδων για την απρόσκοπτη συνέχιση των βιολογικών καθημερινών αναγκών κατά ένα τέτοιο τρόπο ώστε είναι, καταρχήν, εξαιρετικά δύσκολο να αλλάξει ξαφνικά.
Όλη αυτή η διαδικασία έχει ‘καταγραφεί’ σε όλα τα οργανικά συστήματα, μηδέ του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος εξαιρουμένου οπότε και ο ‘ψυχισμός’ του ατόμου συμμετέχει στην ‘αντίσταση’ έναντι των αλλαγών που απαιτούνται για τον περιορισμό του σωματικού βάρους. Συνεπώς, εύκολα συμπεραίνεται ότι, οι απαραίτητες μεταβολές στις διατροφικές συνθήκες πρέπει να γίνουν με τρόπο μεθοδικό, ακίνδυνο και συγχρόνως αποτελεσματικό.
Τούτο το τελευταίο, εξηγεί γιατί διεθνώς οι ειδικοί υπερθεματίζουν ώστε η ελάττωση του βάρους πρέπει, καταρχήν, να γίνεται με όρους ‘ρεαλιστικούς’, τουτέστιν μικρές αλλαγές, εύκολα διατηρήσιμες και εφ’ όσον επιτευχθούν οι αρχικοί στόχοι μπορεί να επιχειρηθεί μία επιπλέον ελάττωση περαιτέρω.
Επίσης, γίνεται κατανοητό ότι, για να επιχειρηθεί προσπάθεια ελαττώσεως του σωματικού βάρους χωρίς κινδύνους από τα διάφορα οργανικά συστήματα είναι επιθυμητή η ιατρική συνδρομή, δεδομένου ότι θα αποφευχθούν οι ενδεχόμενοι κίνδυνοι και οι υπερβολές, οι οποίες οδηγούν σε επιπλέον προβλήματα υγείας και θα δοθούν λύσεις οι οποίες, αφ’ ενός, θα επιταχύνουν το αποτέλεσμα και, αφ’ ετέρου, θα βοηθήσουν στην διατήρησή του.
