Οι βασικές αρχές και το νόημα της διδασκαλίας του Κρισναμούρτι
Ο Κρισναμούρτι δεν ήθελε να αναπτύξει μια νέα φιλοσοφική σχολή ή να δημιουργήσει μία νέα θρησκεία.
Αυτό ήταν μια βαθιά πεποίθηση και πίστη την οποία εξέφρασε όταν διέλυσε το Τάγμα του Αστέρος της Ανατολής, το οποίο είχε συσταθεί ειδικά για αυτόν από τους Θεοσοφιστές, με τα εξής λόγια:
«Πιστεύω ότι η αλήθεια είναι ένας χώρος χωρίς μονοπάτια και δεν μπορεί κάποιος να τη πλησιάσει από κάποιο δρόμο, από κάποια θρησκεία ή από κάποια οργάνωση. Εμένα με ενδιαφέρει να κάνω τον άνθρωπο ελεύθερο. Θέλω να ελευθερωθεί από εγκλωβισμούς, από κάθε φόβο και να μη καταφύγει σε νέες θρησκείες ή νέες οργανώσεις….»
Το κέντρο της διδασκαλίας του ήταν ο άνθρωπος και ο νους. Πίστευε ότι ο καθένας πρέπει να επικεντρωθεί στον εαυτό του και μέσα από αυτή τη διαδικασία να αναγνωρίσει αυτά που στη πραγματικότητα συμβαίνουν. Με την εμβάθυνση του ανθρώπου στον εαυτό του μπορεί αυτός μόνος του να βρει τα κατάλληλα εργαλεία και τους απαραίτητους τρόπους να αντιμετωπίσει τα προβλήματα του. Επίσης με αυτό τον τρόπο μπορεί ο καθένας να οδηγηθεί στην αλήθεια, δηλαδή στη πραγματικότητα.
Είναι γεγονός ότι όταν εγκαταστάθηκε μαζί με τον αδελφό του στο Ojai Valleyto 1922 στη Καλιφόρνια πρέπει να ένοιωσε, κατά τη γνώμη του γράφοντος, απελευθερωμένος από την επιρροή των Θεοσοφιστών. Τότε εκεί τον Αύγουστο και το Σεπτέμβριο του 1922, ένοιωσε το αίσθημα τηςεπεξεργασίας (the process) του νου, κατάσταση που επαναλαμβανόταν σε συχνά χρονικά διαστήματα μέχρι το θάνατο του.
Αυτή η επεξεργασία του νου, είναι το αποκορύφωμα της διδασκαλίας του Κρισναμούρτι. Βασικά, ήταν το όχημα με το οποίο οδηγούσε το νου του προς την αλήθεια. Από τη λειτουργία αυτή βγήκαν όλα τα διανοήματα τα οποία εξέπεμψε με καθαρότητα προς την ανθρωπότητα. Ήταν η κρίσιμη προτροπή προς όλους τους ανθρώπους, μηδενός εξαιρουμένου, ώστε να μπορέσουν και εκείνοι να προσεγγίσουν τη πραγματική και άδολη αλήθεια.
Αυτή η επεξεργασία στο νου του Κρισναμούρτι συνοδευόταν εναλλακτικά με:
το αίσθημα της ευχαριστίας ή της ευλογίας (the benediction),
της απεραντοσύνης (the immensity),
της ιερότητας (the sacredness),
του αχανούς, απέραντου (the vastness) και
αυτού που συνέβαινε στο νου του συχνότερα, της διαφορετικότητας (theotherness) ή του αλλιώτικου (the other).
Όλα αυτά δείχνουν ένα βαθύ και ατέλειωτο στοχασμό, που τον συνόδευσε σε όλη του τη ζωή. Αυτό τον οδήγησε να συμπονά τους άλλους, να αντιλαμβάνεται με ευχέρεια τα προβλήματα τους, να ασχολείται με αυτά δίνοντας στο καθένα, σε οποιαδήποτε κοινωνική βαθμίδα και αν βρισκόταν, την αναγκαία πνευματική βοήθεια.
Ουσιαστικά ο Κρισναμούρτι ήταν ένας μεγάλος στοχαστής και ένας μεγάλος Μύστης της αλήθειας, αυτής που αφορά το κάθε άνθρωπο στη καθημερινή του ζωή. Τούτος προσπάθησε να δώσει στο καθένα τη δυνατότητα να απελευθερώσει τις δυνάμεις που κλείνει μέσα του με σκοπό να μπορέσει να αντιμετωπίσει με τη μεγαλύτερη δυνατή επιτυχία τα προβλήματα και ότι υπάρχει πέρα από αυτά.
Σε μία συζήτηση που είχε με τον πρωθυπουργό Νεχρού στην Ινδία, μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, του ανέπτυξε τις απόψεις του για την αναγνώριση του πραγματικού εαυτού του κάθε ανθρώπου. Τότε ο Νεχρού τον ρώτησε:
«πως μπορεί κάποιος να αρχίσει αυτή την αναγνώριση;»
και ο Κρισναμούρτι απάντησε:
«ξεκίνα όπως είσαι. Διάβασε κάθε λέξη, κάθε φράση, κάθε παράγραφο του νου σου, όπως αυτός λειτουργεί σκεπτόμενος»
Ο γράφων πιστεύει ότι, ο Κρισναμούρτι με αυτά τα λόγια εξέφρασε μιασυγκλονιστική άποψη:
Ο άνθρωπος ξεκινά την εξερεύνηση του είναι του με τη μελέτη του νου όταν βρίσκεται σε λειτουργία, δηλαδή όταν σκέπτεται και όταν στοχάζεται.
Πολλοί πιστεύουν ότι μεγάλες συζητήσεις του Κρισναμούρτι με την επίσης πρωθυπουργό Ίντιρα Γκάντι, την βοήθησαν να πάρει σωστές αποφάσεις σε δύσκολες στιγμές της πρωθυπουργίας της.
Συμπερασματικά η Μεγαλοσύνη του Κρισναμούρτι οριοθετείτε και καθορίζετε από την αδιάκοπη προσπάθεια του:
1. Να πολεμήσει το φόβο και το θυμό των ανθρώπων και
2. Να απαλύνει τη θλίψη και το πόνο τους.
Όλα αυτά, κατά τη γνώμη του γράφοντος, θα μπορούσαν να προσδώσουν στον Κρισναμούρτι τον τίτλο του Μεγαλύτερου Ανθρώπινου Μύστη.
