Από την εποχή της εμφάνισης του ανθρώπινου είδους και μετά, αυτά που έχουν συμβεί σε αυτό από πλευράς φυσιολογίας είναι πολλά.
Το είδος αυτό έχει εξελιχθεί τόσο από πλευράς σωματικής διαπλάσεως όσο και από την άποψη της δομής και των στοιχείων που καθορίζουν τη νόηση του.
Είναι, επίσης, γνωστό ότι η εξέλιξη αυτή έχει συντελεστεί σε μεγάλο βάθος χρόνου.
Ένα σημαντικό στοιχείο της ανθρώπινης φύσης είναι, η αδιάρρηκτη σχέση του σώματος και του νου η οποία εξασφαλίζεται από τη συνεχή και αδιάληπτη συνεργασία τους.
Το σώμα από της γεννήσεως του και μετά, χαρακτηρίζεται από ένα πλήθος διαδικασιών που συντελούν στην τελική ωρίμαση του. Το ίδιο, ακριβώς συμβαίνει και με το νου.
Αυτό που, κυρίως, χαρακτηρίζει την ωρίμαση του νου είναι η δυνατότητα του να αποθηκεύει πληροφορίες για τα συμβαίνοντα καθημερινά με αποτέλεσμα να αποκτά με αυτό τον τρόπο απαραίτητες εμπειρίες.
Με βάση αυτές τις εμπειρίες και τις γνώσεις που αποκτά ο νους κατά τη διάρκεια της ζωής λαμβάνονται οι αποφάσεις του ανθρώπου, με αποτέλεσμα την πραγματοποίηση των απαραίτητων ενεργειών για την επιβίωση του.
Άρα ο νους σκέπτεται και το σώμα πράττει.
Η σοφία που αποκτάται ως αποτέλεσμα των εμπειριών και των γνώσεων που συσσωρεύονται με το πέρασμα του χρόνου στο νου του ανθρώπου είναι η βάση της φιλοσοφίας.
Εννοιολογικά και ετυμολογικά η λέξη φιλοσοφία υποδηλώνει και συντίθεται από την αγάπη για τη σοφία (φιλείν=αγαπώ).
Πατέρας του ονόματος φέρεται ο μεγάλος μαθηματικός και φιλόσοφος Πυθαγόρας.
Η φιλοσοφία είναι επιστήμη εφόσον χρησιμοποιεί καθαρά επιστημονικές μεθόδους όσο αφορά τα θέματα που διαπραγματεύεται και επεξεργάζεται. Είναι, επίσης, αποδεκτό σήμερα, ότι όλες οι επιστήμες είναι βασισμένες και έχουν αναδειχθεί διαχρονικά από τη φιλοσοφική σκέψη. Για το λόγο αυτό πιστεύεται πλέον ότι η φιλοσοφία είναι η μητέρα των επιστημών.
Η έννοια της σοφίας εξαρτάται μεν από τις εμπειρίες και τις γνώσεις του ανθρώπου αλλά ως συστατικό του όρου της φιλοσοφίας αφορά τη βοήθεια που δίνει στο νου να διερευνήσει και να απαντήσει σε βασικά, αιώνια και θεμελιώδη προβλήματα που αφορούν τον άνθρωπο. Δηλαδή, η σοφία δεν χρησιμεύει μόνο για να λύνει τα καθημερινά προβλήματα του ατόμου. Έχει ως σκοπό, επίσης, να βοηθήσει τον άνθρωπο να κατανοήσει αυτά που δεν φαίνονται δια γυμνού οφθαλμού. Εξαιτίας αυτού, θα πρέπει να τοποθετηθεί σε μία ανώτερη βαθμίδα από τα συστατικά της στοιχεία, που είναι η εμπειρία και η γνώση καθαυτή. Ο λόγος αυτής της διαφοροποίησης έγκειται στο γεγονός ότι η φιλοσοφία με γνώμονα τη σοφία προσπαθεί να φέρει το νου πλησιέστερα στη πραγματικότητα. Συνεπώς, δια μέσου της φιλοσοφίας γίνεται μια συνεχής προσπάθεια από αιώνων να ερευνώνται και να φωτίζονται οι σκοτεινές πλευρές της ανθρώπινης ύπαρξης.
Με αυτή την έννοια θα πρέπει να θεωρηθεί ότι, βασικός σκοπός της φιλοσοφίας είναι να προσεγγίσει τα πραγματικά γεγονότα προ της γεννήσεως του ανθρώπου, μετά τη γέννηση του και μετά τον υποτιθέμενο θάνατο του.
