Οι διαστάσεις αντικειμένων στο χώρο

Η απεραντοσύνη του σύμπαντος, αυτή η ατέλειωτη έννοια του σύμπαντος αποδίδεται με τη μαθηματική έννοια του απείρου. Αυτό σημαίνει ότι δεν είναι δυνατόν η ανθρώπινη νοημοσύνη να συλλάβει και να επεξεργαστεί την έννοια ενός πράγματος που δεν εντοπίζεται η αρχή του και το τέλος του.

Είναι δυνατόν το σύμπαν να έχει σφαιρική μορφή. Σε αυτή τη περίπτωση γεννάται το ερώτημα τι γίνεται πέρα από τη σφαίρα αυτή που καθορίζει το σύμπαν. Τότε η σφαίρα αυτή θα πρέπει να μεγαλώνει συνεχώς οπότε πάλι υπεισέρχεται η έννοια της συνεχούς διαστολής της χωρίς τέλος. Συνέπεια αυτών είναι ο συμπερασμός ότι το σύμπαν επ’ άπειρο διαστέλλεται, πράγμα το οποίο μπορεί να είναι αληθές αλλά δύσκολα γίνεται κατανοητό.

Τούτο στοιχειοθετεί ένα νοηματικό ζήτημα. Ο ανθρώπινος νους δεν είναι από τη πράξη εκπαιδευμένος να κατανοεί την έννοια του απείρου. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με μια μαθηματική παραδοχή ότι μπορεί δηλαδή να συμβαίνει, χωρίς να κατανοούμε πως ακριβώς συμβαίνει.

Εάν συμβαίνει βέβαια αυτό που υποστηρίζεται από κάποιους φιλοσόφους ότι δηλαδή μπορεί να μην υπάρχει η έννοια του χώρου στην πραγματικότητα, αλλά αντί αυτής υπάρχει ένα άλλο μέγεθος τότε έχει καλώς. Όλα θα γίνονται κατανοητά δεδομένου ότι ο ανθρώπινος νους δεν θα αναζητά αρχή και τέλος στα διάφορα μεγέθη.

Για να γίνει αυτό όμως θα πρέπει να κατανοήσει ο ανθρώπινος νους ένα καινούργιο μέγεθος ή σε κάθε περίπτωση να επεξεργαστεί μία καινούργια έννοια.

Ένα φαινόμενο που θα μπορούσε να βοηθήσει στη προκειμένη περίπτωση στη κατανόηση του θέματος αυτού είναι το φαινόμενο της μεγέθυνσης. Κοιτάζοντας ένα αντικείμενο κάποιος με μεγεθυντικό φακό, αυτό ενώ καταλαμβάνει ένα συγκεκριμένο χώρο εμφανίζεται να καταλαμβάνει ένα πολλαπλάσιο χώρο. Πως γίνεται αυτό; Ποιος είναι ο πραγματικός χώρος που καταλαμβάνει το αντικείμενο, δεδομένου ότι αν ιδωθεί με ένα ανάποδα δρώντα φακό σμικρύνσεως των αντικειμένων τότε ο πραγματικός χώρος του αντικειμένου γίνεται πολλαπλάσια μικρότερος. Πως γίνεται αυτό;

Ο μηχανισμός που γίνεται η μεγέθυνση ή η σμίκρυνση των αντικειμένων είναι γνωστός από τη φυσική. Αυτό το οποίο δεν είναι γνωστό είναι οι πραγματικές διαστάσεις του κάθε αντικειμένου.

Άρα, ο χώρος ενός αντικειμένου είναι δυνατόν να αποκτά κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες άπειρες διαστάσεις, δηλαδή άπειρους χώρους.

Εν τέλει, πιθανόν αυτό που έχει νόημα είναι το αντικείμενο και όχι ο χώρος που καταλαμβάνει, δεδομένου ότι ο χώρος αυτός αυξομειώνεται με τρόπο άπειρο.

Ερμηνείες για τις διαστάσεις αντικειμένων στο χώρο και στο άπειρο του σύμπαντος

Τούτα όλα επιδέχονται δύο τουλάχιστον ερμηνείες:

1.  Τα αντικείμενα έχουν διαστάσεις συγκεκριμένες και σαφώς αφορισμένες στο χώρο, άρα χώρος υπάρχει.

2.  Τα αντικείμενα δεν έχουν στην ουσία διαστάσεις, άρα ευρίσκονται στο νου επί παραδείγματι, άρα δεν υπάρχει χώρος.

Αυτά που ισχύουν για τα αντικείμενα ισχύουν και για το χώρο που καταλαμβάνει το ανθρώπινο σαρκίο.

Ουσιαστικά το σύμπαν βοηθά στη κατανόηση και την επεξεργασία της έννοιας του απείρου.

Φαίνεται ότι δεν είναι ξεκάθαρο για το τι θα μπορούσε να είναι το άπειρο. Συνέπεια αυτού είναι το γεγονός ότι πολλά θα μπορούσαν να ειπωθούν για αυτό και πολλές υποθέσεις θα μπορούσαν να γίνουν.

Τι είναι τελικά το άπειρο?

  • Το άπειρο είναι το κλειδί με το οποίο ξεκλειδώνουν όσα δεν είναι δυνατό να αντιληφθεί και να επεξεργαστεί η ανθρώπινη λογική.
  • Το άπειρο είναι ένας λογικός συμψηφισμός που εκφράζει αυτά που δεν μπορεί να επεξεργαστεί η λογική.
  • Η έννοια του απείρου εφάπτεται με το έσχατο όριο της ανθρώπινης λογικής.
  • Το άπειρο είναι η λογική προσέγγιση του άγνωστου.
  • Το άπειρο είναι η κιβωτός της αλήθειας.