Ο χρόνος που απαιτείται για την εκτίμηση και την επεξεργασία διαφόρων δεδομένων με αποτέλεσμα να πράττει κάποιος με τον άλφα ή βήτα τρόπο, φαίνεται ότι συνήθως είναι μεγαλύτερος από τον διαθέσιμο. Τούτο συνάγεται από το γεγονός του λάθους.
Το λάθος είναι συνέπεια ακριβώς αυτού του φαινομένου. Αν δηλαδή, μπορούσε ο καθένας να διαθέσει τον απαιτούμενο χρόνο για να βγάλει ασφαλή συμπεράσματα για τα θέματα που τον απασχολούν τότε οι λανθασμένες ενέργειες των ανθρώπων θα εξέλειπαν.
Βεβαίως, δεν είναι ο χρόνος ο μόνος καθοριστικός παράγοντας που υπεισέρχεται στην λήψη των αποφάσεων. Σημαντικό, επίσης, ρόλο παίζουν και τα κατάλληλα δεδομένα που πρέπει κάποιος να έχει ανά χείρας για να μπορέσει να πάρει μια ασφαλή απόφαση. Τούτο, εφόσον θα ήταν δυνατόν, τότε τα αποτελέσματα των ανθρώπινων ενεργειών θα προσέγγιζαν το «αλάθητο».
Εφόσον τα απαραίτητα δεδομένα έχουν σημαντικό μερίδιο «ευθύνης» στις ανθρώπινες αποφάσεις το άτομο θα πρέπει, κανονικά, να αναμένει έως ότου τα συγκεντρώσει. Άρα, σε τελική ανάλυση είναι θέμα χρόνου, επίσης, για να μπορέσει κάποιος να συλλέξει τα δεδομένα που πρέπει.
Όμως, έστω και αν καθυστερήσει κάποιος χρονικά για την συλλογή των αναγκαίων στοιχείων, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι εν τέλει θα μπορέσει να τα συλλέξει.
Άρα, με αυτό τον τρόπο δημιουργείται ουσιαστικά ένας «φαύλος κύκλος» χρόνου, σκέψεων, δεδομένων και αποφάσεων που δύναται να οδηγήσει στη μη λήψη, τελικά, κάποιας απόφασης.
Τούτη η διαπίστωση της λήψης ή μη λήψης αποφάσεων δυνητικά μπορεί να γίνεται ενίοτε προβληματική κοινωνικά και πρακτικά. Αυτό προσκρούει σε ένα βασικό αξίωμα ότι, οι καταστάσεις που βιώνονται εν ζωή είναι τέτοιες που αποφάσεις πρέπει να λαμβάνονται σχεδόν πάντοτε. Αυτό το αξίωμα εφαρμοζόμενο, είναι ευνόητο, ότι μπορεί να οδηγήσει σε λάθος αποτελέσματα.
Παρόλα τα ανωτέρω, στην πραγματικότητα έχει διαπιστωθεί ότι καθημερινά σε κάθε κοινωνία υπάρχει μία συνεχής «κινητικότητα» ενεργειών. Τούτο δεν εξασφαλίζει πάντα ορθό αποτέλεσμα. Το φαινόμενο αυτό είναι γνωστό, δεδομένου ότι οι ανάγκες της ζωής απαιτούν συνεχείς και καθημερινές ενέργειες. Όπως είναι φυσικό με τον «καταιγισμό» των προσωπικών και κοινωνικών πράξεων, λάθος ενέργειες ή αποτελέσματα, πολλές φορές, είναι αναπόφευκτα.
Για να καλύψει τα πιθανά λάθη των ενεργειών του ο «σοφός» λαός έχει θυμοσοφικά παράγει το λαϊκό ρητό: «ουδείς αλάθητος».
Τοιουτοτρόπως, γίνεται παραδεκτό το γεγονός ότι παρόλο που δεν διατίθεται ο χρόνος για την συλλογή των απαραίτητων πληροφοριών ή/και αν διατίθεται ο χρόνος αυτές μπορεί τελικά να μη συλλεχθούν, οι άνθρωποι προχωρούν στη λήψη αποφάσεων. Όπως προαναφέρθηκε, κάποιες εκ των ενεργειών μπορεί να αποδειχθούν λανθασμένες. Τελικά, έστω και λανθασμένη μία πράξη διεκπεραίωσης μίας υπόθεσης δίδει στο άτομο μία σημαντική εναλλακτική λύση. Ο άνθρωπος έχει την ευχέρεια να διορθώσει το λάθος που έχει γίνει, εφόσον βέβαια επιδέχεται διόρθωσης.
Γίνεται έτσι σαφές ότι, οι ανθρώπινες αποφάσεις υπακούν σε δύο μεταβλητές: τον χρόνο και τα δεδομένα.
Ο τρόπος που ο καθένας θα χειριστεί τις δύο αυτές μεταβλητές είναι αποκλειστικά αντικείμενο προσωπικής διαδικασίας ενός εκάστου.
Άρα, συνάγονται τα εξής συμπεράσματα:
1.«Το ανθρώπινο λάθος δυσκολεύει το άτομο διαδικαστικά αλλά του προσφέρει ενεργειακή δυναμική να πράττει αδιάκοπα»
2.«Το ανθρώπινο λάθος μπορεί να είναι δυνητικά διορθώσιμο»
3.«Τα λάθη εμπλουτίζουν την ανθρώπινη εμπειρία»
