Η ενδοαορτική αντλία (IABP) εφευρέθηκε από τον Καθηγητή ΣΠΥΡΟ ΜΟΥΛΟΠΟΥΛΟ.

Πρόκειται περί ενός αεροθαλάμου πάνω σε καθετήρα, ο οποίος εισάγεται στη κατιούσα αορτή και με τη περιοδική διάταση του ( ‘φουσκώνει’ με αέριο που του δίνει η αντλία, δηλαδή, το μηχάνημα που είναι έξω από το σώμα του ασθενούς ) κατά τη διαστολική φάση της καρδιακής λειτουργίας προωθεί το αίμα προς τα περιφερικά όργανα ( στη διαστολική φάση της καρδιακής λειτουργίας η αορτική βαλβίδα της καρδιάς είναι κλειστή . Αορτική βαλβίδα= η βαλβίδα από την οποία εξωθείται-ρέει το αίμα στο μεγάλο αγγείο την αορτή που αρδεύει όλα τα όργανα του σώματος )

Άρα η άρδευση των οργάνων του σώματος γίνεται:

Πρώτον από την καρδιακή παροχή, η οποία όμως δεν επαρκεί και

Δεύτερον από την ενδοαορτική αντλία, η οποία συμπληρώνει ενδιαμέσως την άρδευση των οργάνων και με αυτό τον τρόπο ο ασθενής συντηρείται από πλευράς παροχής αίματος στα όργανα του, μέχρι να λειτουργήσει ξανά επαρκώς η καρδιά από μόνη της.

Η ενδοαορτική αντλία χρησιμοποιείται:

·      Στο καρδιογενές shock μετά από έμφραγμα του μυοκαρδίου

·      Σε μετεγχειρητικές καταστάσεις όταν η καρδιά δεν επανέρχεται με ικανοποιητική καρδιακή παροχή

·      Και σε άλλες καταστάσεις καρδιακών ανεπαρκειών

Το μηχάνημα αυτό υπάρχει σήμερα σε όλα τα νοσοκομεία του κόσμου και ιδιαίτερα αποτελεί μέρος του υποχρεωτικού εξοπλισμού των χειρουργείων όπου διενεργούνται καρδιοχειρουργικές επεμβάσεις.

Η ενδοαορτική αντλία έχει σώσει τη ζωή πολλών αρρώστων και υπολογίζεται ότι οι εφαρμογές της υπερβαίνουν τις 100.000 ανά έτος παγκόσμια.

Ο γράφων ( ιατρός Αντ. Γούλιαρης ) πιστεύει ότι η παγκόσμια κοινότητα δεν έχει τιμήσει επαρκώς και με γενναιότητα τον Καθηγητή Μουλόπουλο για την εφεύρεση του αυτή, δεδομένου ότι εκατομμύρια ασθενείς μέχρι σήμερα ευεργετήθηκαν και θα ευεργετηθούν και στο μέλλον από αυτή τη μοναδική και σπουδαία εφεύρεση.