Η ανθρώπινη ύπαρξη από τη γέννησή της έως τον θάνατο της χαρακτηρίζεται από πληθώρα αποφάσεων, συγκινησιακών καταστάσεων, κατακτήσεων, ενεργειών και πολλών άλλων σημαντικών και ασήμαντων γεγονότων με σωματικές ή/και ψυχικές επιπτώσεις για το κάθε άτομο.
Αν ο άνθρωπος βιώσει μία ομαλή πορεία στη ζωή του τότε τα πράγματα απλουστεύονται σε ένα βαθμό χωρίς τούτο να είναι πάντα καταλυτικός μηχανισμός στην αντιμετώπιση των δυσκολιών που, ενδεχόμενα, θα παρουσιαστούν.Αντίθετα, αν ο άνθρωπος βιώσει μία ολιγότερα ομαλή πορεία τότε τα πράγματα γίνονται περισσότερο σύνθετα, με τρόπο που επιβάλλει να γίνουν ενέργειες ανάλογες της σοβαρότητας των καταστάσεων που προκύπτουν. Τούτα όλα μπορεί να έχουν ως συνέπεια μία ζωή ταραχώδη, ανήσυχη και κοπιώδη. Σε κάθε περίπτωση πάντως, ο άνθρωπος αναγνωρίζει τη πραγματικότητα που έχει να αντιμετωπίσει χρονικά και προβληματίζεται για το μέλλον του.
Η έννοια του μέλλοντος περικλείει προβληματισμούς, μεθοδεύσεις, δημιουργία αντανακλαστικών αντιδράσεων στο άλφα ή το βήτα ζήτημα που μπορεί να προκύψει. Συνεπώς, ο άνθρωπος στη προσπάθεια του να προετοιμάζεται για τα πιθανά μέλλοντα να συμβούν, αναπτύσσει μία δυναμική, αν και ουδείς του εξασφαλίζει ότι η οποιαδήποτε δυσκολία θα αντιμετωπιστεί οπωσδήποτε με επιτυχία.
Τα φαινόμενα αυτά δημιουργούν στον άνθρωπο ένα συγκεκριμένο περιβάλλον, το οποίο φαίνεται ότι είναι συνυφασμένο και άρρηκτα συνδεδεμένο με την ύπαρξη του.
Όπως φαίνεται αυτά όλα συνοψίζονται σε μία διαδικασία η οποία, ενδεχόμενα, μπορεί να αποτελεί ένα συστατικό στοιχείο της προσωπικότητας του ατόμου, το οποίο σε τελική ανάλυση είναι μία αξιοσημείωτη ιδιότητα του. Αυτή η ιδιότητα είναι η ανθρώπινη αγωνία.
Τα χαρακτηριστικά της ανθρώπινης αγωνίας
Ένα γεγονός τετελεσμένο, δηλαδή, κάτι που έχει συμβεί είναι υποκείμενο σε διάφορες συναισθηματικές καταστάσεις. Αυτά που προκύπτουν σαν συνέπεια αυτών που συνέβησαν είναι δύο πράγματα:
- Εάν αυτό που έχει συμβεί έχει ευχάριστα αποτελέσματα για το άτομο, τότε αυτό νοιώθει ευτυχισμένο.
- Αντίθετα, εάν έχουν επισυμβεί δυσάρεστα γεγονότα, τότε το άτομο βιώνει δυστυχισμένες στιγμές.
Εάν κάποιο γεγονός δεν έχει πραγματοποιηθεί αλλά πρόκειται να συμβεί, τότε το άτομο, μη γνωρίζοντας το τελικό αποτέλεσμα, εάν δηλαδή είναι ευχάριστο ή δυσάρεστο, νοιώθει όπως είναι φυσικό μία αξιοσημείωτη αγωνία.
Είναι απόλυτα σίγουρο ότι αυτά που παρουσιάζονται στη ζωή είναι εξαιρετικά πολλά. Τις περισσότερες φορές ο χρόνος που θα συμβεί το ένα ή το άλλο γεγονός είναι άγνωστος. Δεδομένου τούτου, ο άνθρωπος είναι υποκείμενος σε μία συνεχή αναμονή αυτών που πρόκειται να συμβούν.
Με τον τρόπο αυτό το άτομο υφίσταται τις συνέπειες δύο ισχυρών μεταβλητών:
1. Την ποιότητα ενός συμβάντος (ευχάριστο ή δυσάρεστο).
2. Το χρόνο που θα συμβεί το συμβάν.
Άρα, εφόσον κάθε άτομο είναι υποκείμενο στις δύο αυτές μεταβλητές, η αγωνία του για το μέλλον είναι πολλαπλασιαστικά έντονη, πράγμα που του δημιουργεί μία εξίσου έντονη καθημερινή ανησυχία.
Η ανθρώπινη αυτή αγωνία έχει έμμεσα εκφραστεί από αιώνων με τη σοφή ρύση Μηδέ ένα προ του τέλους μακάριζε.
Τούτο το γνωμικό υπονοεί ότι ανά πάσα στιγμή είναι δυνατό να συμβεί κάτι ανεπανόρθωτα δυσάρεστο, σε κάποιον ο οποίος μέχρι εκείνη τη στιγμή ζούσε ευτυχισμένος.
Γιατί η αγωνία είναι συνυφασμένη με την ανθρώπινη φύση
Ένα μεγάλο ερώτημα που ανακύπτει είναι, γιατί αυτή η αγωνία είναι συνυφασμένη με την ανθρώπινη φύση. Είναι γνωστό ότι το άτομο κατά τη διάρκεια της ζωής του είναι υποκείμενο σε άπειρες διαδικασίες και γεγονότα. Είναι, επίσης, γνωστό ότι ο καθένας πρέπει να είναι προετοιμασμένος για οτιδήποτε ήθελε συμβεί είτε αυτό είναι καλό είτε είναι κακό. Εάν τα μέλλοντα να συμβούν είναι καλά, αντιμετωπίζονται εύκολα, δεδομένου ότι και τίποτε να μη πράξει κάποιος τα καλά μπορεί εύκολα να ενσωματωθούν στην ανθρώπινη πρακτική. Η δυσκολία παρουσιάζεται με τα κακά και δυσάρεστα που μπορούν να παρουσιαστούν σε κάθε άτομο.
Φαίνεται ότι η ανθρώπινη αγωνία κρατά τον καθένα σε ετοιμότητα, ώστε να πράξει τα απαραίτητα, κατά το δυνατόν, για να αποφύγει κακά γεγονότα. Προφυλάσσει επίσης το άτομο εάν συμβούν τέτοια γεγονότα να δύναται να αντιδράσει θετικά ώστε να αποφύγει, κατά το δυνατόν, τις συνέπειες μίας τέτοιας εξέλιξης στη ζωή του.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ανθρώπινη αγωνία είναι ένα επίμονο και επίπονο συναίσθημα. Φαίνεται ότι υπάρχει ως συστατικό της ανθρώπινης ύπαρξης για να προστατεύει εν τέλει από το κακό όποτε αυτό συμβεί, εφόσον συμβεί.
Ο μόνος τρόπος που μπορεί να αντιμετωπιστεί αυτή η αγωνία προκύπτει εάν ο άνθρωπος ψηλαφίζει και αναμοχλεύει τη ζωή του με συνέπεια, καρτερία και σωφροσύνη αναγνωρίζοντας ότι η αγωνία αυτή είναι βασανιστική μεν, αλλά απαραίτητη δε.