Τα ένστικτα του ανθρώπου, καθώς και των άλλων έμβιων όντων, έχουν μία πολύπλοκη σύνθεση. Επιστημονικά ερευνώνται συστηματικά με αποτέλεσμα να ανακαλύπτονται και να ερμηνεύονται οι μηχανισμοί δράσεις τους. Τούτο που έχει σημασία, εκτός των άλλων, είναι το γεγονός ότι διαπιστώνεται πως υπάρχουν κινητήριες δυνάμεις που ωθούν τα διάφορα όντα να πράττουν σύμφωνα με αυτά.
Με τον τρόπο αυτό επιτυγχάνεται η ανεμπόδιστη διαδικασία της ζωής εφόσον όλα δρουν με τρόπους εξαιρετικά απαραίτητους και αποτελεσματικούς. Η πείνα, ως παράδειγμα, βοηθά στην διεκπεραίωση της ανεύρεσης τροφής. Ο κορεσμός κατά την διάρκεια του φαγητού βοηθά, όπως είναι προφανές, στον καθορισμό της ποσότητας και της διάρκειας του γεύματος. Υπάρχει αναρίθμητο πλήθος παρόμοιων παραδειγμάτων.
Σημαντικό είναι το γεγονός ότι όλα τα ένστικτα, όπως προαναφέρθηκε, υπακούν σε διάφορες ιδιαίτερες διαδικασίες για να μπορέσουν να επιτελέσουν το σκοπό τους. Στη τροφή, ως παράδειγμα, η γεύση παίζει ένα τέτοιο ρόλο. Πλην της γεύσεως και άλλα στοιχεία μπορούν να βοηθήσουν, όπως είναι η εικόνα ενός καλώς μαγειρεμένου φαγητού. Τα παραδείγματα είναι ατέλειωτα.
Τα ένστικτα επιστημονικά χωρίζονται σε διάφορες κατηγορίες. Μία αδρή κατάταξη θα μπορούσε να είναι σε αυτά που ανταποκρίνονται στις υλικές ανάγκες των όντων και αυτές που αφορούν τις νοηματικές ανάγκες τους.
Η περαιτέρω μελέτη με τα δεδομένα των πάρα πάνω αναφερομένων εμπερικλείονται σε μερικές εκατοντάδες χιλιάδες, ή/και περισσότερες, σελίδες επιστημονικών βιβλίων.
Τούτο που έχει μεγάλη σημασία είναι οι ενστικτώδεις αιτιάσεις του πνεύματος οι οποίες οδηγούν σε σπουδαία αποτελέσματα. Εδώ θα μπορούσε να ασχοληθεί κάποιος, ως παράδειγμα, με τις δυνάμεις που ωθούν τον άνθρωπο στην «βάσανο» της καλλιέργειας του χαρακτήρα του, της μορφώσεως του και γενικά της παιδείας του.
Η παράλληλη καλλιέργεια της ψυχής και του νου από τις τέχνες και όχι μόνο είναι διαδικασίες που αξίζει να μελετήσει και να προσεγγίσει ο καθένας.
Στο σημείο αυτό, κρίνεται απαραίτητο να αναφερθεί μία γνωστή κατά τα άλλα έννοια της Φυσικής Επιστήμης, η «αγωγιμότητα των υλικών». Αυτή είναι μία ιδιότητα που έχουν τα διάφορα υλικά στη φύση να διευκολύνουν ή να δυσκολεύουν την δίοδο μέσα από αυτά ενέργειας της άλφα ή βήτα μορφής. Για παράδειγμα αναφέρεται ο χαλκός ο οποίος είναι καλός αγωγός για την δίοδο μέσω αυτού ηλεκτρικών φορτίων. Αντίθετα, ένα υλικό από πλαστικό δεν το επιτρέπει και χαρακτηρίζεται ως κακός αγωγός του ηλεκτρισμού.
Το φαινόμενο της αγωγιμότητας φαίνεται να έχει εφαρμογή και στο νου. Δυνητικά , δηλαδή, υπάρχουν καταστάσεις ή συνθήκες όπου η «ροή» σκέψεων ή συναισθημάτων αυξάνεται ή μειώνεται αναλόγως της φύσης των παρεμβαλλομένων δυναμικών στοιχείων.
Απλά γεγονότα, πολλές φορές, οδηγούν σε καταστάσεις που δεν είναι εξ αρχής επιδιωκόμενες, αλλά προκύπτουν. Δηλαδή, ενίοτε προκύπτουν αποτελέσματα με μεγαλύτερη από την συνηθισμένη ευκολία που διαθέτει ο νους για να τα παράξει. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι με κάποιο τρόπο βοηθάτε η ροή νοηματικών σχηματισμών, τουτέστιν σκέψεων, νοηματικών αποφάσεων, λύσεων προβλημάτων και άλλων παρόμοιων καταστάσεων.
Τούτα μπορούν να εξηγηθούν με την παραδοχή ότι υπάρχουν συνθήκες κάτω από τις οποίες η ροή πληροφοριών στο νου αυξάνεται. Είναι ως να προκύπτει μία μεγαλύτερη «αγωγιμότητα» σκέψεων στην προκειμένη περίπτωση, καθόσον διαφορετικά κάτω από άλλες συνθήκες η «ροή σκέψεων» παρακωλύεται ή είναι πτωχή.
Ένα παράδειγμα για αυτά είναι η μελωδία της μουσικής, που έχει αναφερθεί σε προηγούμενο άρθρο. Δηλαδή, η μελωδία διευκολύνει την «αγωγιμότητα» του νου και της ψυχής κατ’ επέκταση, ώστε το αποτέλεσμα να είναι το εξής:
«Σκέψεις και συναισθήματα πληθαίνουν κατά την διάρκεια της ακρόασης ή/και συνθέσεως μουσικής μελωδίας με αποτέλεσμα ο νους να μπορεί να χειριστεί περισσότερα δεδομένα. Με αυτό τον τρόπο το άτομο βρίσκεται σε μία πλεονεκτικότερη θέση εφόσον του προσφέρονται για επεξεργασία περισσότερες ιδέες και περισσότερα συναισθήματα από τα συνήθη»
Με αυτό τον τρόπο δημιουργείται ένα περιβάλλον αναλογικά πλουσιότερο που διευκολύνει το άτομο. Ο λόγος αυτός είναι που ωθεί τα έμβια όντα σε αναζήτηση καταστάσεων που θα τους προσφέρουν μεγαλύτερες και περισσότερες ευκαιρίες νοηματικής επεξεργασίας.
Άρα, συνάγεται το συμπέρασμα ότι το άτομο ενεργεί με βάσει ένα σημαντικό νόμο του νου:
«Η αγωγιμότητα των ιδεών όταν επηρεάζεται θετικά από το κατάλληλο περιβάλλον και τα κατάλληλα νοηματικά εργαλεία, τότε αθροιζόμενες δρουν πολλαπλασιαστικά στις δυνατότητες του νου με αποτέλεσμα τούτος να αναβαθμίζεται λειτουργικά και να ενεργεί προοπτικά σε υψηλότερα επίπεδα, παράγοντας αποτελεσματικότερο έργο»
Τούτο θα μπορούσε να ονομαστεί:
«ΝΟΜΟΣ ΑΓΩΓΙΜΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΝΟΥ»
