Η ζωή του ανθρώπου καθορίζεται και μορφοποιείται από τα συμβαίνοντα το χρονικό διάστημα που ξεκινά από τη γέννηση του και τελειώνει με το θάνατο του.
Κάθε στιγμή της ζωής του καθενός έχει από τη πλευρά των γεγονότων τρία βασικά στοιχεία.
Το πρώτο στοιχείο αφορά όλα όσα έχουν συμβεί από τη γέννηση του ατόμου μέχρι το οποιοδήποτε εξεταζόμενο στιγμιαίο σημείο της ζωής του, όπου τα γεγονότα είναι συγκεκριμένα. Βασικά η περίοδος αυτή αφορά το παρελθόν του ατόμου το οποίο είναι απόλυτα καθορισμένο και είναι ανεπηρέαστο από οποιαδήποτε δύναμη, δηλαδή δεν μπορεί για κάποιο λόγο ή με κάποιο τρόπο να αλλάξει.
Τα παρελθόντα γεγονότα έχουν δημιουργήσει εμπειρίες, έχουν δοκιμαστεί στο χρόνο και σε κάθε περίπτωση δημιουργούν ένα απόλυτα σταθερό περιβάλλον δεδομένου ότι θα παραμείνουν αναλλοίωτα.
Το παρελθόν έχει μια μοναδική ιδιότητα:
«Οι καλές καταστάσεις του ανθρώπου δεν μπορούν να γίνουν καλύτερες και οι κακές δεν μπορούν να γίνουν χειρότερες».
Στο δεύτερο στοιχείο περιλαμβάνονται τα γεγονότα που συμβαίνουν σε συγκεκριμένη χρονική στιγμή της ζωής του ανθρώπου. Τούτο αφορά αυτό που ονομάζεται ως παρόν.
Η διάρκεια του παρόντος είναι τόση όση απαιτείται για να κατανοήσει ο νους τα συμβαίνοντα.
Το τρίτο στοιχείο είναι αυτό όπου, το άτομο ζει σε αναμονή αυτών που πρόκειται να συμβούν. Ουσιαστικά αφορά αυτό που ονομάζεται ως μέλλον.
Το μέλλον δεν δύναται να προβλεφθεί με ασφάλεια και άρα χαρακτηρίζεται από την ιδιότητα της μη ασφαλούς πρόβλεψης.
Τούτο, επίσης, δεν μπορεί να επηρεαστεί απόλυτα έως καθόλου από ενέργειες που γίνονται προτού αυτό συμβεί και συνεπώς χαρακτηρίζεται από το γεγονός ότι το άτομο ουσιαστικά αδυνατεί να το δομήσει. Είναι δυνατόν ο άνθρωπος να μπορεί να προετοιμαστεί με βάσει τις εμπειρίες του για αυτά που πρόκειται να συμβούν, εξ ου και η λαϊκή παροιμία «όπως στρώσεις θα κοιμηθείς». Παρόλα αυτά, όμως, καμία ενέργεια του ατόμου δεν εξασφαλίζει ότι αυτό που θα γίνει θα είναι τούτο ή το άλλο.
Άρα το μέλλον έχει, επίσης, την ιδιότητα της αδυναμίας του ανθρώπου να παραγάγει οπωσδήποτε συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Τούτο σημαίνει ότι το άτομο μπορεί να επιτύχει κάτι που επιδιώκει, μπορεί όμως και να μη το επιτύχει.
Ένα χαρακτηριστικό του μέλλοντος είναι το γεγονός ότι όταν συμβαίνει μεταφέρεται στην έννοια του παρόντος και εφόσον συμβεί μεταφέρεται στην έννοια του παρελθόντος. Άρα, λογικά, το παρελθόν και το παρόν είναι δύο έννοιες υπαρκτές. Το μεγάλο ερώτημα είναι αν το μέλλον είναι μια υπαρκτή ή μια ανύπαρκτη έννοια;
Αν είναι έννοια υπαρκτή τότε πρέπει να επισυμβαίνουν, για τον καθένα, συγκεκριμένες ενεργειακές διαδικασίες οι οποίες θα καθορίζουν τη ζωή του περαιτέρω.
Αν το μέλλον είναι μια ανύπαρκτη έννοια τότε ουσιαστικά η ζωή είναι ήδη δομημένη και φτιαγμένη από μια καθορισμένη και παρόμοια με τη προηγούμενη ενεργειακή διαδικασία. Ο άνθρωπος απλά αναγνωρίζει καθημερινά ένα μέρος αυτής της ήδη δημιουργημένης κατάστασης. Τούτο διαρκεί, ως μέλλον, μέχρις ότου αποκαλυφθούν όλα πλήρως.
Συμπερασματικά, θα μπορούσε κάποιος να ισχυρισθεί ότι είτε υπαρκτή είτε ανύπαρκτη η έννοια του μέλλοντος έχει τα ίδια χαρακτηριστικά. Στη μία περίπτωση συμβαίνουν ενεργειακά φαινόμενα που εξελίσσονται με αδυναμία να τα προβλέψει ο νους. Στην άλλη περίπτωση έχουν ήδη συμβεί τα ίδια φαινόμενα απλά αποκαλύπτονται όσο η ζωή προχωρά, χωρίς επίσης να μπορεί ο νους να τα γνωρίζει προτού αποκαλυφθούν.
Όπως είναι ευνόητο, το τέλος όλων αυτών (παρελθόν, παρόν και μέλλον) ταυτίζεται με την έννοια του υποτιθέμενου θανάτου.
Η απόσταση ανάμεσα στις τρείς αυτές έννοιες αν και μηδενική έως ελάχιστη περιέχει, σαφώς, το ισχυρό και μεταβλητό μέγεθος της αβεβαιότητας, οπότε μπορεί ενίοτε να δημιουργείται μεταξύ τους ένα τεράστιο αγεφύρωτο χάσμα.
Τούτο εκφράζεται ακριβώς με την απλή λαϊκή παροιμία «άλλα περιμένει κάποιος και άλλα γίνονται».
